Pauw

In de stad Pécs is de opvoering van het muziekstuk “Een pauw is opgevlogen” van de beroemde Hongaarse componist Zoltán Kódály, verboden. De directeur van het Philharmonisch Orkest van Pécs was bang dat de opvoering van het stuk als een belediging zou worden opgevat door de Fidesz-burgemeester van Pécs, de heer Páva, Hongaars voor Pauw.

De muzikale leider van het orkest wilde Kódály’s muziekstuk opvoeren bij de opening van de nieuwe Kódály concertzaal, waarbij ook burgemeester Pauw aanwezig zou zijn. Maar de directeur van het orkest meende dat “het publiek het lied zou kunnen opvatten als een bespotting van de heer Pauw,” zo schreef hij in een brief. En dus verbood hij de opvoering, waarop de muzikale leider uit protest tegen deze inperking van zijn artistieke vrijheid ontslag nam.
De betreffende  muziek van Kódály is gebaseerd op een oud Hongaars volksliedje terwijl de woorden komen van een gedicht van de 20^e-eeuwse dichter Endre Ady dat als volgt begint:

“Een pauw is opgevlogen en zit op het provinciehuis –

ten teken dat de vrijheid wacht op alle arme lui.

Delicate, trotse pauw met je zonovergoten veren,

laat je boodschap zijn dat morgen alles zal verkeren.”

Wie het hele gedicht leest (zie de Engelse vertaling hieronder) moet concluderen dat je het op twee totaal verschillende manieren zou kunnen interpreteren, maar dat een tegen de heersende autoriteit gerichte interpretatie het meest logisch is als je de zeer liberale en progressieve opvattingen van Ady ook in ogenschouw neemt.

Hoe het ook zij, burgemeester en Fidesz parlementariër Pauw verklaarde dat hij absoluut niets tegen het muziekstuk heeft. Hij voelt zich ook niet beledigd als hij een pauw in de dierentuin ziet en begrijpt niet wat de directeur bezielde, verklaarde hij. Maar dat laatste lijkt me voor de hand te liggen. Die directeur deed wat de meeste mensen doen in autoritaire landen waar een klimaat van willekeur heerst. Geef de heersende macht vooral geen aanstoot.
Stel dat Pauw het wel persoonlijk opvat, moet hij gedacht hebben, dan kan ik een hoop gelazer krijgen, misschien zelfs ontslagen worden, dus laten we het voor de zekerheid maar niet opvoeren. Zelfcensuur, teweeg gebracht door autoriteiten die mensen ontslaan omdat ze niet de juiste politieke kleur hebben, omdat ze hun besluiten kritiseren of omdat ze te onafhankelijk zijn. Een treurige illustratie van het heersende klimaat in het bestuur van dit land.

Verder deze week:

- Premier Orbán kondigde opnieuw aan dat er de komende maanden keiharde bezuinigingen nodig zullen zijn om te voorkomen dat Hongarije de kant van Griekenland op gaat. De precieze plannen worden in de loop van september verwacht, maar de richting is wel duidelijk: verlaging van de lonen, pensioenen en sociale uitgaven, dwangarbeid voor minder dan minimumloon voor de allerarmsten (zigeuners), minder geld voor onderwijs en gezondheidszorg, inperking van de rechten van vakbonden etc. Heel wat anders dan de populistische boodschap waarmee Fidesz destijds haar overweldigende meerderheid wist te winnen in de verkiezingen.

- Orbán wijt alle problemen natuurlijk aan anderen: het IMF, de EU, de euro, de internationale banken, financiële speculanten, enz. enz. Maar de realiteit is dat, hoewel de internationale omstandigheden inderdaad slecht zijn, Hongarije veel van haar huidige problemen te wijten heeft aan het onverantwoorde economische beleid van de regering Orbán gedurende de laatste anderhalf jaar. Met als dieptepunt de invoering van de vlaktaks, een fors cadeau aan de rijken (inclusief de parlementariërs van Fidesz) waardoor de overheid heel veel belastinginkomsten misloopt. Opvallend is dat ook gerenommeerde conservatieve economen zoals Attila Chikán, Péter Ákos Bod, Tamás Mellár en László Csaba de laatste weken steeds forser en openlijker uithalen tegen het economisch beleid van Orbán. Maar, zo constateren een aantal van hen, er wordt ook naar ons simpelweg niet geluisterd.

A peacock takes its perch (English)

„A peacock takes its perch upon the county hall –
A sign that freedom comes to many folk in thrall.”

Let the proud, frail peacock, whose feathers daze the sun,
Proclaim that to-morrow here all will be undone.

To-morrow all will change, be changed at last.
New eyes In new battles will turn with laughter to the skies.

New winds will make laments in the old Magyar trees,
While we await, await new Magyar mysteries.

Either we all are fools, and to a man shall die,
Or else this faith of ours will prove it does not lie.

New forges and new fires, new faiths, new holy men,
Either you’ll come to life, or be nothing again.

Either the ancient hall will fall from the flame’s stroke,
Or our souls will sit here, bound in the ancient yoke.

Either in Magyar words new meanings will unfold,
Or the sad Magyar life will linger as of old.

„A peacock takes its perch upon the county hall –
A sign that freedom comes to many folk in thrall.”